رنگ میناکاری
رنگ میناکاری از مواد اصلی برای طراحی ظروف مینا کاری است . ممکن است فروش رنگ میناکاری در برخی نقاط ایران وجود نداشته باشد. از این رو ما امکان سفارش پودر رنگ مخصوص میناکاری را برای هنرمندان عزیز در سراسر کشور فراهم آورده ایم. طراحی ظروف میناکاری در اصفهان با رنگ های با کیفیت انجام می شود تا محصول نهایی پس از پروسه کوره جلوه بهتری داشته باشد. پودر رنگ مخصوص میناکاری به همراه حلال آن بایستی استفاده گردد. از این رو توصیه می شود در این زمینه آموزش لازم توسط هنرجوبان مبتدی انجام پذیرد. رنگ مخصوص ميناکاري برای مس و سفال متفاوت است .
رنگ میناکاری
پودر رنگ های میناکاری بصورت یک پکیج 10 تایی به شما ارائه خواهد شد. وزن هر ظرف رنگ بدون احتساب وزن ظرف 20 گرم است. این رنگ ها شامل : رنگ لاجوردی , فیروزه ایی , سرنج (قرمز) , قهوه ایی , گل ماشی , سبز ویکتوریا , زرد زعفرانی , صورتی , مشکی قلم گیری , سبز مغز پسته ایی می باشد.
فروش رنگ میناکاری
رنگ های میناکاری بر روی فلزات و روی سفال با یکدیگر متفاوت می باشد. هنرمندان عزیز بایستی نزد استادکار دوره میناکاری و کار با مواد و لوازم طراحی مینا را گذرانده باشند. تجربه های با ارزشی در زمینه ساخت رنگ های مینا بر روی شیشه و دوباره استفاده کردن از آنها وجود دارد که فقط با کار عملی نزد استاد قابل بدست آوردن است. در نهایت پس از استفاده از رنگ ها بر روی ظروف مینا تجربه کار با رنگ ها را بصورت عملی بدست خواهید آورد. با نگاه به یک قاب میناکاری شما جلوه زیبایی از رنگ های زیبای آسمانی را مشاهده خواهید کرد.
میناکاری در اصفهان
استفاده از رنگ های میناکاری شرایط خاص خود را دارد این رنگ های معروف به رنگ نسوز می باشند که از پودر اکسید فلزات تهیه می شوند. نخست محلول صمغ عربی در آب را با گليسيرین به نسبت یک به ٢ مخلوط کرده و پس از قراردادن پودر رنگ موردنظر بر شيشه و چکاندن چند قطره از مخلوط فوق توسط کاردک، رنگ را آماده کرده و مانند رنگهای آبرنگ از آن استفاده ميکنند. استفاده از حلال باعث ماندگاری رنگ بر روی ظرف پس از قرار دان در کوره خواهد شد. برای خرید میناکاری مرغوب بایستی به نکاتی مانند نوع رنگ استفاده شده برای نقاشی آن توجه کنید.
رنگ مخصوص میناکاری
توسعه هنر های صنایع دستی به عنوان مشاغل خانگی می تواند تاثیر مثبتی بر روی اقتصاد خانواده و بطبع اقتصاد ملی داشته باشد. فراگیری هنرهای اصیل ایرانی نگاه متفاوتی به شرایط فرهنگی و اقتصادی هر شخص می باشد. آموزش میناکاری می تواند بستر بسیار مناسبی برای ایجاد اشتغال خانگی بانوان فراهم کند.
رنگ مخصوص ميناکاري
رنگ میناکاری در رشته هنر میناسازی انواع رنگ های مختلفی وجود دارد که بهتر است برای زیباسازی و همچنین درجه حرارت های مختلف بعضی از آنها با هم ترکیب شود؛ مثلاً برای رنگ سرخ یا به اصطلاح سرنج، رنگ سرخ را با رنگ زرد مخلول می کنند. البته باید درصدهای آن را آزمایش کرد یا رنگ آبی (لاجوردی) و یا آبی روشن و امثالهم، که در ذیل به تعدادی از آنها اشاره می شود، مورد استفاده قرار بگیرد. رنگ آبی «لاجورد» برای تهیه رنگ آبی اکسید کبالت یا فسفات کبالت یا آرسنات کبالت را به یکی از اکسیدهای آلومینیم (آلومین)، آهک (اکسید کلیسیم)، اکسید مگنز یا کوارتر اضافه می کنند. اکسید کبالت با کائولین ترکیب می شود و رنگ آبی روشن به وجود می آید. اگر آرسنات یا فسفات جانشین اکسید کبالت شود، رنگ آبی تیره به دست می آید و با اضافه کردن اکسید روی رنگ آبی آسمانی به وجود می آید؛ هم چنین با اضافه کردن اکسید نیکل (Nio)رنگ آبی متمایل به خاکستری به دست می آید و بالاخره با اضافه کردن اکسید کروم می توان به رنگ سبز مایل به آبی رسید. رنگ قرمز مایل به بنفش «صورتی» با مخلوط کردن موادی مانند و مقدار بسیار کمی رنگ قرمز مایل به بنفش به وجود می آید و با افزایش مقدار آهک، رنگ آتشی تر می شود و اگر مقدار بالا رود رنگ قرمز متمایل به آبی حاصل می شود. اسید بوریک این رنگ را به طرف رنگ بنفش تمایل می دهد و اکسید پتاسیم و سدیم رنگ صورتی فوق را به رنگ بنفش ارغوانی تغییر می دهد. خرده شیشه+ نشادور+ محلول طلا رنگ سبز مواد اصلی رنگ سبز اکسید کروم است که ستخت حل می شود و کاربرد آن در دمای بالا است و چو این کسید خود استحکام کافی در مقابل حرارت دارد، بنابراین اضافه کردن اکسید آلومینیوم (آلومین) به آن لزومی ندارد. برای مواد رنگ سبز از اکسید کروم (o3cr2) خالص استفاده می شود و برای تیره کردن آن از اضافه کردن مقداری اکسید نیکل (Nio) استفاده می شود و برای سبزه تیره دارای (O,Vnio), (Cr2o3) و سبز روشن، توسط حرارت دادن (Cr2o3) با آهک یا (Caf2) (فلورید کلسیم) به دست می آید و رنگ سبز روشن مایل به زرد، مخلوطی از کرومات باریم، آهک و اسید بوریک تهیه می شود و کرومات باریم از ترکیبات کلرور باریم به دست می آید و با اضافه کردن مقدار کمی اکسید آهن رنگ سبز متمایل به قهوه ای تولید می شود. هم چنین ترکیبات مس برای تولید رنگ سبز مورد استفاده قرار می گیرد؛ زیرا این مواد در لعاب به راحتی حل می شود. براده مس+ سنگ چخماق+ +کرومات سرب رنگ زرد یا انتیمونات سرب می توان رنگ زرد به دست آورد که کاربرد آن تا دمای (Sko2a) امکان پذیر است. با تغییر دادن مقدار اکسید بر (B2O3)، قلیایی ها و (SrO2) و هم چنین (FeO) محتوی در این رنگ می توان انواع رنگ های زرد دیگری را به دست آورد. زرد لیمویی در دماهای 1020 الی 1050 درجه سانتیگراد کاربرد دارد و می توان با اضافه کردن اکسید سرتا 12 درصد در مقابل افزایش دما تا حدی غیرحساس کرد. زرد طلایی دمای گداز مواد رنگ (SK-3a-4a) است. مواد رنگ زرد را می توان توسط وانادیم اکسید زیر کن و همچنین با قلع وانادیوم تولید رنگ زرد وانادیوم، اکسید زیرکن حساسیت کمتری نسبت به دما نشان می دهد. این رنگ در لعاب های قلعی ای استفاده می شود که مقدار اکسید کلسیم آنها تا حد امکان کم باشد. اضافه کردن کربنات منیزیم رنگ را مناسب تر می کند. به طور کلی ترکیب رنگ زرد از براده آهن، اکسید کرمیم (کرمیک) اکسید قلع و سرب است. رنگ قرمز ارغوانی از مخلوط اکسید قلع و رسوب طلا حاصل می شود. این دو ماده می توانند به نسبت های مختلف با یکدیگر مخلوط شوند. برای کار کردن با این رنگ بهتر است که خوب وامال شود تا بتواند بهتر و برای کارهای ظریف تر مورد استفاده قرار گیرد. ترکیبات آن عبارتند از: بلور، تنه کار، بوره، شوره و طلای حل شده.
رنگ میناکاری
رنگ فیروزه ای از ترکیب قلع، سرب، پودر شیشه، سنگ چخماق، بلور توفال مس، رنگ قمی یا نائینی به دست می آید. اکسید قلع و اکسید سرب+ سنگ چخماق+ خرده شیشه+ براده مس رنگ قهوه ای رنگ قهوه ای را می توان با مخلوط کردن اکسیدهای Fe2O3 و Cr2o3 و Al2O3 و ZnO به دست آورد. همچنین رنگ قهوه ای دیگری را می توان با (اکسید منگنز) به دست آورد. اما به طور کلی رنگ قهوه ای از ترکیبات اکسید آهن، اکسید کرم سبز و اکسید روی حاصل می شود. رنگ مشکی «سیاه» مواد رنگ مشکی با مخلوط کردن اکسید آهن (Fe2O3)، کروم و اکسید کبالت (Coo) به دست می آید و اگر مقدار آهن بیشتر شود رنگ مشکی متمایل به قهوه ای تغییر می کند و با اضافه کردن (Coo) اکسید کبالت رنگ مشکی حاصل می شود. برای اینکه مواد رنگ برای نقاشی های زیر لعاب مناسب تر شود به آن مقداری کائولن و فلدسپات اضافه کرده، مخلوط می کنند. البته با یک اکسید به تنهایی هرگز امکان تهیه رنگ سیاه نیست. بنابراین با مخلوط کردن چند اکسید رنگ سیاه کامل به وجود می آید و با استفاده از اکسید کبالت و اکسید آهن و حتی بعضی مواقع اکسیدهای دیگر مانند کروم و مس رنگ سیاه به وجود می آید. این مخلوط اکسیدها را پس از حرارت دادن آسیاب کرده، مورد استقاده قرار می دهند و می توان گفت که رنگ مشکی ترکیبی است از اکسید آهن، اکسید سرب، اکسید کبالت و دی اکسید منگنز. رنگ طلا (Au) طلا یکی از موادی است که از قدیم برای رنگ کردن شیشه مینا مورد استفاده قرار می گرفته است. طلا در لعاب رنگ بینایی دارد و درخشندگی مخصوصی به بدنه ی اجسام لعاب می دهد. این رنگ را می توان با ضخامتی در حدود 140000/0 میلیمتر بر روی بدنه لعاب کاری ترسیم کرد. برای رنگ طلای معمولی از کلرید طلا (Aucl3) با مخلوطی از روغن آلی گوگرددار استفاده می کنند. مواد روان کننده ای که در اینجا به کار گرفته می شود از ترکیبات بیسموت یا اغلب نمک های رودیوم و یا توریوم است. کاربرد طلا در صنعت لعاب بدین صورت است که ابتدا مایع به دست آمده از طلا را که غالباً رنگ مشکی یا قهوه ای سوخته دارد و به شکل قیر است توسط قلم مو بر روی بدنه ی لعاب نقاشی می کنند. سپس آن را در دمای 600 تا 700 درجه سانتیگراد در مجاورت ترکیبات فلاکس حرارت می دهند. برای رقیق کردن طلا می توان از روغن ترپنتین (ترابانتین) نیتروبنزول – تولول (تولوئن) یا سایر مواد دیگر مانند نفت، بنزین و تینر استفاده کرد. بس محلولی است بی رنگ و همچنین آب که کمی حالت کدری دارد. بس را به عنوان چسبندگی و معلق نگه داشتن ذرات رنگ در محلول رنگی استفاده می کنند. این بس یا بست ها هنگام رفتن به کوره می سوزد و دیگر اثری از آنها باقی نمی ماند. از طرفی استفاده از بس در رنگ های میناسازی باعث روان تر شدن قلم بر روی کار و دیرتر خشک شدن رنگ های مینا می شود. اگر مقدار بس به کار برده شده به اندازه نباشد از لحاظ کیفیت رنگ بسیار موثر خواهد بود. چنانچه مقدار صمغ بسیار زیاد باشد رنگ کدر می شود. ولی اگر گلیسیرین زیاد باشد مشکلی به وجود نمی آید. رنگ مینا در ابتدا به صورت پودر است که برای آماده کردن کار باید با بس مخلوط شده، به اصطلاح خوب وامال شود. اگر به وسیله ی کار تک این مالش و ترکیب خوب انجام شود، بهتر و راحت تر می توان از رنگ ها استفاده کرد. به خصوص در کارهای ظریف مانند پرداززنی. در زمان کار کردن در صورتی که قلم روانی خود را از دست بدهد می توان بس یا گلیسیرین را با قطره چکان به رنگ ها اضافه کرد. این امر باعث حرکت و روان شدن بهتر قلم می شود. مواد لازم برای تهیه بس - صمغ عربی (از همه ی صمغ ها یا رزین ها بهتر است؛ زیرا خالص تر وسفیدتر است). - صمغ درختی (درخت گیلاس) (جد). - گلیسیرین (تری ال گلیسیرین). - آب خالص (جوشده سرد شده). - قطعه ای دستمال نازک و تمیز (سفید). طرز تهیه برای تهیه ی بس بهتر است از صمغ عربی استفاده شود؛ زیرا این نوع صمغ برای کارهای میناسازی مناسب تر است. در حالیکه صمغ درختی برای کارهای مینیاتوری بهتر است، می توان از مخلوط هر دو نیز استفاده کرد. مقداری صمغ عربی را در آب حل کرده، یک قاشق صمغ را در بیست برابر وزن آب حل می کنند. سپس به وسیله ی انگشتان خود مقدار چسبندگی آن را امتحان می کنند. محلول باید نه حالت چسبندگی زیاد داشته باشد نه کم و باید حالت تعادل داشته باشد. محلول به دست آمده را پنج قسم کرده، یک قسم گلیسیرین اضافه می کنند. اگر ده قسم شد دو قسم گلیسیرین اضافه می شود. در واقع نسبت پنج به یک را باید در نظر گرفت. باز هم بهتر است با انگشتان محلول به دست آمده را امتحان کرد. بهتر است قبل از اضافه کردن گلیسیرین محلول به دست آمده را از صافی رد کرد. به این محلول بس می گویند. چنانچه چسبندگی آن کم باشد باید به آن صمغ اضافه کرد. محلول به دست آمده را در ظرف قطره چکان دار یا شیشه قرار داده و مورد استفاده قرار می دهند. بهتر است بس را برای مدت زیادی، مثلاً چند ماه، نگهداری نکرد و آن را تازه به تازه تهیه کرد. مناسب ترین جا برای نگهداری بس درون یخچال است؛ زیرا چنانچه محلول مدت زیادی بیرون یخچال بماند هم کارایی مطلوب خود را از دست می دهد و هم دارای بوی تندی مثل ترشیدگی می شود. علت آن حمله ی قارچ هاست که اصطلاحاً به آن کپک می گویند. برای اینکه به زمان بیشتری احتیاج باشد تا ظروف مینا فرصت کار کردن بدهد و سریع نخشکد، باید از بس و گلیسیرین بیشتری استفاده شود، زیرا گلیسیرین اضافه باعث می شود تا رنگ بوم دیرتر خشک شده و اجازه دهد که مدت طولانی تری روی آن کار شود. بنابراین بس یکی از موادی است که در ایجاد کیفیت رنگ و هم چنین در خصوص کار کردن نقش به سزایی دارد و بهتر است محلول به اندازه و تازه باشد. همچنین از بس برای جلوگیری از ته نشین شدن رنگ استفاده می شود. (برگرفته از کتاب هنر مینا)
شناسه محصول: 901332
بازار مینا BazareMina.ir